CHP Genel Başkanı Özgür Özel dün sabah saatlerinde Mersin İl Başkanlığı önünde yaptığı açıklamada saat 15.00'de büyük bir sürprizi açıklayacağını söyledi. Özel kürsüye çıktı ve 'AKP'ye kırmızı kart kampanyası' başlattığını duyurdu. Özel'in açıklamasında, "31 Mart'ta siz sarı kartı gösterdiniz, ama Tayyip bey anlamadı. 14 bin 500 lirayla, asgari ücretle geçim olur mu? Olmaz. O zaman söylediğini yapacağız. Mersin'den başlıyoruz. İktidara kırmızı kart gösteriyoruz." dedi. Özel'in çıkışı sosyal medyada da tartışma konusu olurken, siyaset cephesinde daha önce de kırmızı kart çıkışları olduğu akıllara geldi. Siyasette kırmızı kart çıkışları tartışıladursun, baskın otoriteye tepkinin rengi 'kırmızı'nın tarihteki örneklerine ve çıkış noktasına bakalım...
Tepki ve başkaldırının rengi olan kırmızının, mücadele tarihindeki yeri kızıl objelere dayanıyor. Bunlardan akla ilk geleni kızıl bayrak, isyan tarihinde ilk olarak köleler tarafından kullanıldığı belirtiliyor. Kızıl bayrak Britanya'da ilk olarak Merthyr ayaklanması sırasında Galler’de dalgalandırılıyor.
1831'de William Crawshay'in sahibi olduğu kömür madenlerinde işten çıkarmalar ve düşük ücretler kanlı bir ayaklanmaya yol açtı. Maden işçileri, protesto eylemlerine başlayarak grev kararı aldı. Yayılan grev dalgası büyük bir eyleme dönüştü ve açılan ateş sonucu çok sayıda işçi hayatını kaybetti.
Bunun üzerine daha da öfkelenen işçiler eylemin çapını büyütür ve ölen arkadaşlarının kana bulanmış gömleğini bir sopanın ucuna takarak bunun etrafında yeniden toplanırlar. Diğer yerleşimlerden insanların da katılımıyla kent işgal edilir. Mayıs ayından Ağustos ayına kadar devam eden işgalin ardından büyük bir askeri birlikle burjuvazi kenti yeniden ele geçirir ve isyanın öncüleri idam edilir.
Kızıl bayrak Fransız Devrimi'nde öncülerin elindedir ve Jakoben kulübünün bayrağı kızıldır. 1848'e gelindiğinde Marx ve Engels tarafından Komünist Manifesto’nun yayımlandığı, Luis Philippe ile beraber Fransa’da işçi hareketinin yükseldiği dönemde kızıl bayrak artık işçilerin bayrağı olmuştur. Kızıl, dünya işçi sınıfının kendi devletini kurma fikrinin rengi olurken, Paris sokaklarından dünyadaki diğer mücadelelere taşındı.
Birinci paylaşım savaşında ve öncesinde emperyalistler kendi ulusal bayraklarını yükseltirken Rusya’da iktidarı ele geçiren Bolşevikler işçilerin uluslararası bayrağını, kızıl bayrağı yükseltiyordu. İlk işçi devleti Sovyetler Birliği (SSCB), işçilerin “kızıl bayrağıydı”.
Sovyetler kızıl bayrakla birlikte sosyalizm mücadelesine yeni bir sembol ekledi: Orak çekiç ve kızıl yıldız... Orak çekiç ve kızıl yıldız 1924 yılından sonra resmi olarak SSCB bayrağında yerini aldı. Kızıl yıldız, ilk olarak Birinci Savaş’ta yer alan ve başkaldıran Rus askerlerinin kullandığı semboldü.
Kullanılan sadece kenarları kırmızı renkli olan beş kenarlı yıldız, Kızıl Ordu askerlerinin içi dolu beş kenarlı yıldızı oldu ve arma olarak kullanıldı. İç savaş döneminde fotoğraf ve afişlerinde yer alan yıldız işçi, köylü, asker, öğrenci ve aydın kesimi, kızılınsa sosyalizm mücadelesini temsil ettiği biliniyor.
Küba’da 1953 yılında Fidel Castro ve yoldaşlarının zafere ulaşan 26 Temmuz Hareketi’nde de kızıl rengi öne çıkıyor. Harekette gerillalar kızıl-siyah bayrak taşıyor, Che Guevara kızıl yıldızlı beresiyle hafızalara kazınıyor.
Latin Amerika’da yaşanan devrimci hareketin rengi haline gelen kızıl ve siyah rengi 26 Temmuz Hareketi’nden sonra ilk kullanan Nikaragua’da FSLN oldu. Sandinist Ulusal Kurtuluş Cephesi (Frente Sandinista de Liberación Nacional) aynı bayrağa örgütün isminin baş harflerini yerleştirdi.
Kızıl ve siyah bayrak Afrika’da ulusal kurtuluş mücadelesi veren örgütler tarafından da benimsendi. Angola Halk Kurtuluş Hareketi (MPLA) kızıl-siyah bayrağın üzerinde sarı yıldız kullandı. Bayrak renkleri ve sembolleri 26 Temmuz Hareketi ile Vietkong bayraklarının karışımıdır.
